Overdenking: Met lege handen
Jezus zei tegen hen: ‘Jullie mogen niets meenemen op je reis. Geen stok, geen tas, geen brood, geen geld en geen extra kleren.’
Niets meenemen op reis? Nou, dat zou voor mij een hele opgave zijn. Nu ik er even over nadenk zie ik mijzelf iedere vakantie of elk weekendje weg, rondzeulen met veel zware tassen, die helemaal volgepropt zijn met spullen die ik eigenlijk niet nodig heb, maar toch meeneem. Want je weet maar nooit wat er gebeurt, toch? Het geeft een veilig gevoel om voor de zekerheid extra kleding of spullen mee te nemen. Maar ja, Jezus gaf zijn leerlingen de opdracht om op weg te gaan om het goede nieuws te vertellen over Gods nieuwe wereld en ze moesten zieke mensen beter maken en ze mochten niets meenemen. De leerlingen hadden alleen elkaar en moesten vertrouwen op God en de mensen die ze tegenkwamen. Op deze manier gingen ze met open handen op reis met het allerbelangrijkste bezit het evangelie. Ze vertelden over wat Jezus hen geleerd had over wat daadwerkelijk belangrijk was, God eren en de naaste liefhebben als jezelf. Geen schatten verzamelen op aarde en de ander vergeven. Zomaar op weg gaan met lege handen, naast de ander gaan staan en samen het goede nieuws delen.
Wat is de stand van jouw handen in het leven? Wil jij graag de touwtjes in de handen hebben? Vaak besteden we veel tijd en energie om een gevoel te hebben dat we ons eigen leven in de macht hebben. We hebben de vrijheid gekregen om zelf keuzes te maken om verantwoordelijkheid te dragen voor deze aarde en de schepselen op de aarde. Maar als je altijd de touwtjes in handen wil hebben loop je de kans dat je handen verkrampen en dat het gene wat je in je handen houdt tekort wordt gedaan. Soms kan het ook voelen dat je met lege handen staat. Dat je jezelf minder waard voelt dan de ander, dat je jaloers kan zijn of dat je ontevreden bent over het leven. Dat alles uit je handen is gevallen en dat je lamgeslagen bent door een situatie. Dat voelt niet fijn, de hemel lijkt dan van koper, waar is God?
Maar de lege handen mogen zich ontvouwen in open handen, want juist met open handen kunnen we iets ontvangen. Namelijk het evangelie! En met die handen kunnen we bouwen aan Gods nieuwe wereld, nu, vandaag, morgen en de rest van ons leven. Dan kunnen we delen in Zijn liefde, geduld en vertrouwen.
En ach, we blijven mensen, onze handen doen niet altijd de juiste dingen, ons hart en onze gedachten gaan soms een andere kant op dan wat goed voor ons is…en als ik straks weer eens op reis ga, tja…die tas stop ik denk ik toch weer vol, want je weet maar nooit wat er gebeurt toch? Maar vandaag probeer ik even stil te staan bij alles wat ik mag ontvangen en ook waar mijn vingers zich soms of vaak krampachtig om heen slaan…misschien durf ik ze toch één voor één los te laten…zodat er nog meer ruimte komt om te ontvangen. Fijne vakantie!
Jacco van der Kaaij
